| Gastro-enteritis door geneesmiddelen en gastro-enteritis door chemische stoffen | meer spijsvertering |
| buikgriep; enteritis; ontsteking van (een deel van) het spijsverteringskanaal | |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Gastro-enteritis is een ontsteking van het slijmvlies van de maag en de dunne en dikke darm. Hoewel het meestal veroorzaakt wordt door een infectie met een micro-organisme, kan het ook veroorzaakt worden door het innemen van geneesmiddelen, medicatie of chemicaliën. |
(Zie ook Overzicht van gastro-enteritis).
Medicijnen
Misselijkheid, braken en diarree zijn vaak voorkomende bijwerkingen van veel medicijnen. Veelvoorkomende overtreders zijn onder andere
- antacida met magnesium als hoofdingrediënt
- antibiotica
- chemotherapie
- immuuntherapie
- bestralingstherapie
- volchicine (voor jicht)
- digoxine (meestal gebruikt voor hartfalen of bepaalde onregelmatige hartritmes)
- medicijnen tegen inwendige parasitaire wormen
- laxeermiddelen
Het gebruik van antibiotica kan ook leiden tot diarree veroorzaakt door Clostridioides difficile.
Misbruik van laxeermiddelen kan leiden tot zwakte, braken, diarree, verlies van elektrolyten en andere verstoringen.
Herkennen dat een geneesmiddel of medicijn gastro-enteritis veroorzaakt, kan moeilijk zijn. In milde gevallen kan een arts iemand laten stoppen met het innemen van het medicijn of de medicatie en er later weer mee beginnen. Als de symptomen afnemen wanneer de persoon stopt met het innemen van het medicijn of de medicatie en weer beginnen wanneer de persoon weer begint met het innemen ervan, kan dit de oorzaak zijn van de gastro-intestinale symptomen. In ernstige gevallen van gastro-enteritis kan een arts de persoon opdragen om definitief te stoppen met het innemen van het medicijn of de medicatie.
Chemicaliën
Gastro-enteritis kan het gevolg zijn van de inname van chemische toxines (zie Overzicht van voedselvergiftiging). Deze toxines worden meestal geproduceerd door een plant, zoals giftige paddenstoelen, of door bepaalde soorten zeevruchten en zijn dus niet het gevolg van een infectie.
Gastro-enteritis als gevolg van chemische toxiciteit kan ook optreden na het innemen van water of voedsel dat besmet is met chemicaliën zoals arseen en zware metalen zoals lood, kwik of cadmium of na het rechtstreeks eten of inslikken van een chemische stof of metaal. Vergiftiging met zware metalen veroorzaakt vaak misselijkheid, braken, buikpijn en diarree.
Artsen vragen naar recent contact met besmet voedsel of water of met zware metalen. Soms kan gastro-enteritis worden herleid tot besmet water of onvoldoende gekookt, bedorven of besmet voedsel. Mensen die een zwaar metaal hebben binnengekregen, kunnen een bloedtest ondergaan om het metaalgehalte in het bloed te bepalen.
Behandeling
- rehydratie
Meestal is bedrust en het drinken van voldoende vloeistof de enige behandeling die nodig is voor gastro-enteritis, inclusief gastro-enteritis veroorzaakt door drugs, medicijnen of chemicaliën. Zelfs iemand die braakt, moet zoveel drinken als hij kan verdragen, met regelmatige kleine slokjes.
Als het braken of de diarree lang aanhoudt of als de persoon ernstig uitgedroogd raakt, kan het nodig zijn om vocht en elektrolyten via een ader (intraveneus) toe te dienen.
Omdat kinderen sneller uitgedroogd kunnen raken, moeten ze vloeistoffen krijgen met de juiste mix van zouten en suikers. Alle in de handel verkrijgbare oplossingen die bedoeld zijn om verloren vocht en elektrolyten te vervangen (orale rehydratatieoplossingen genoemd) voldoen. Koolzuurhoudende dranken, thee, sportdranken, dranken met cafeïne en vruchtensappen zijn niet geschikt. Als het kind borstvoeding krijgt, moet de borstvoeding worden voortgezet.
Naarmate de symptomen afnemen, kan de persoon geleidelijk voedingsmiddelen aan het dieet toevoegen. Het is niet nodig om het dieet te beperken tot flauwe voedingsmiddelen zoals cornflakes, gelatine, bananen, rijst, appelmoes en toast. Sommige mensen kunnen echter een paar dagen na de diarree geen melkproducten verdragen.
Bronnen: